Nothings sucks like an Electrolux

Chris Verhoef is een interessante (vermoedelijke ook eigenwijze) informaticus uit Amsterdam die graag zijn mening geeft over IT-zaken en ook wel wat te vertellen heeft. Ik kwam hem de afgelopen week twee keer tegen, maar dan wel op papier.

PRISM

De Volkskrant wilde van hem weten hoe erg het nou was dat de Amerikaanse en de Britse geheime dienst van alles over je weten. Zijn antwoord was: Niet zo erg. Tegen de krant zei hij:

Je hebt heel veel machines en intelligente mensen nodig om van die data informatie te maken. En om dat vervolgens weer om te zetten in kennis en wijsheid.

Dat sluit wel aan bij mijn ervaring dat de informatica (en ook de taalkunde, waar ik in ben opgeleid) nog steeds niet erg best uit de voeten kunnen met het fenomeen "betekenis". Er is gewoon geen theorie waarmee je betekenis zo kunt weergeven dat je hem met een machine kunt analyseren.

Probeer Google Translate maar eens. Ik kwam deze lijst van automatische vertaalfouten tegen, waarvan ik de stofzuigerreclame "Nothings sucks like an Electrolux" (rijmt ook nog!) buitengewoon charmant vindt.

Dat is een mooi bruggetje naar het gevaar dat Verhoef wel ziet in PRISM: false positives, waarbij iemand ten onrechte van terrorisme wordt verdacht, kunnen rampzalige gevolgen hebben voor de betrokkene. Voor je het weet kom je op een zwarte lijst en mag je Amerika niet meer binnen (dat kan een ramp zijn) en geheime diensten zijn niet erg geneigd tot transparantie. Er is niet voor niets een Snowden voor nodig om dit aan de grote klok te hangen.

Weet je wat, ik schrijf gewoon nog een blog over mijn andere confrontatie met Verhoef.