De Correspondent
is begonnen met "uitzenden" en heeft hoge verwachtingen, onder andere over de
discussies die gaan losbarsten bij ieder artikel. Ik ben sceptisch (zoals
altijd), want ik ben een beetje benauwd voor User Generated Content en online
kennis delen. Discussiëren over bijdragen op De Correspondent heeft daar wel
wat van weg.
Als ik onder een artikel 57 reacties zie is mijn eerste
reactie: moet ik die allemaal gaan lezen? Om te beginnen is het heel veel. De
lol van een krant was altijd dat een redacteur voor mij bepaalt wat de moeite
waard is om te lezen, dat scheelt best een hoop een tijd.
Verder ken ik die 57 mensen niet. Who the hell is Thom
Vleeskruyer, om maar een van de reageerders te noemen, en waarom zou ik moeten
lezen wat hij vindt? Aparte naam trouwens.
Ik vind het wel mooi dat je onder je eigen naam moet reageren – dat scheelt een boel scheldpartijen à la GeenStijl, die best amusant kunnen zijn, maar niet per se tot dieper inzicht in de dingen des levens leiden.
Overigens denk ik zelf wel tien keer na voor ik mijn sporen nalaat op het Internet. De ledenlijst van de Association for Computational Linguistics van 1985 is, met mijn naam en adres ("Weigeliapk 61"), nog steeds te googelen (ik denk dat je dit zo schrijft), een spoor dat iemand anders ongevraagd voor me heeft achtergelaten en dat iedereen kan volgen.
Er zijn niet zoveel vragen die zich lenen voor een kort,
ondubbelzinnig antwoord in een community – en wie heeft op het Net tijd voor een lang verhaal – en het is lastig om te taxeren of je daar mensen met
verstand van zaken tegenkomt (en een kijk op de wereld die me aanspreekt) en je
weet eigenlijk wel zeker dat je nergens een vertrouwelijk gesprek kunt voeren.
Even een bekende bellen is toch wel handig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten