Eerst aardig, dan competent

Nog maar een berichtje over body language, weer naar aanleiding van een verhaal met Amy Cuddy:

Mensen kijken eerst of iemand aardig is en pas daarna of iemand sterk en competent is. Dat hebben we nog uit onze mensapentijd. Als je een ander wezen tegenkomt moet je eerst weten of het je gaat verscheuren of dat je samen bramen kunt gaan zoeken. Een glimlach, vooral een echte glimlach, is een teken dat er niemand verscheurd gaat worden.

Deze glimlach lijkt me
een beetje nep

Het is nog wel een beetje de kunst om gemeend te glimlachen en op het goeie moment. John McCain, de presidentskandidaat die goddank van Obama verloor heeft er nog wat moeite mee, zie link. Het staat een beetje raar als je eerst vurig betoogt dat je Osama Bin Laden tot aan de poorten van de hel zult achtervolgen en dan afsluit met een brede grijns.

Een goeie glimlach doe je niet alleen met je mond, maar ook met je ogen, trouwens, althans met de spiertjes aan de zijkant. Kraaiepootjes zijn een teken dat je veel geglimlacht hebt en makkelijk toegankelijk bent. Handig om even bij stil te staan voordat je gaat Botoxen.

Als je aardig blijkt te zijn, is de volgende stap om respectabel te zijn: sterk en/of compentent. Daar heb je weer andere gebaren voor, bijvoorbeeld een stevige handdruk. Niet te stevig, want dan schrik je mensen af en moet je eerst weer aardig gevonden worden.